ต้นกระโดน

ชื่อพื้นเมือง : กะนอน ขุย แซงจิแหน่ ปุย ปุยกระโดน ปุยขาว พุย ผ้าฮาด แส่เจ๊อะบะ หูกวาง

ลักษณะทั่วไป :   ไม้ต้นขนาดกลางสูง 6-10 เมตร  ผลัดใบ  เรือนยอดเป็นพุ่มกลมแน่นทึบโดยมากลำต้นมักเตี้ย กิ่งก้านสาขามาก เปลือกหนาแตกล่อนเป็นแผ่นๆ ปกติเปลือกสีเทา  แต่มีไฟป่าเผาทุกปีจึงออกสีดำคล้ำ

การใช้งานด้านภูมิทัศน์ : ทรงพุ่มกลมทึบ ใบใหญ่ ปลูกในสวนสาธารณะจะมองเห็นทรงพุ่มเด่น ไม่ควรใช้ในลานจอดรถ เพราะผลค่อนข้างโตและผลัดใบ

ประโยชน์ : เปลือกทำเชือก ใบรักษาแผล ดอกเป็นยาบำรุงภายหลังการคลอดบุตร ใบอ่อนรับประทานได้