กระเทียม (garlic) ส่วนที่ใช้รับประทานคือ ลำต้น ดอก และหัว

หัวของกระเทียมเป็นทั้งเครื่องเทศ (spice) และสมุนไพร (herb)

ที่มีสารประกอบที่มีกำมะถันเป็นองค์ประกอบในปริมาณมาก

ทำให้กระเทียมมีกลิ่นรสเฉพาะตัว ใช้ปรุงอาหาร (cooking) หลายชนิด

ทั้ง ต้ม ผัด น้ำพริกแกง ทอด และยังใช้เป็นวัตถุดิบนำมาแปรรูป (food processing)

เพื่อการถนอมอาหารและเพิ่มมูลค่า เป็นผลิตภัณฑ์หลายชนิด

กระเทียมมีกรดแอมิโน อาร์จินีน (arginine) 

oligosaccharides, flavonoid, and selenium ซึ่งมีประโยชน์ต่อสุขภาพ

การใช้ประโยชน์ในอาหาร

กระเทียม ใช้ในการปรุงอาหาร (cooking) หลายชนิด

เป็นวิธีดับกลิ่นคาวของเนื้อสัตว์และเพิ่มรสชาติให้กับอาหารประเภทผัดชนิดต่างๆ

ใช้โรยหน้าอาหาร เช่น ก๋วยเตี๋ยว ก๋วยจั๊บ ข้าวต้ม

กระเทียมดองเป็นการถนอมอาหาร

ส่วนประกอบและสรรพคุณของกระเทียม

กระเทียม ประกอบด้วย โปรตีน คาร์โบไฮเดรท แคลเซียม ฟอสฟอรัส เหล็ก

ประกอบด้วยสารอินทรีย์ที่มีกำมะถันหลายชนิด

เช่น แอลลิซิน 0.6-1.0% แอลลิอิน (alliin) ไดแอลลิลไดซัลไฟด์ (diallyl disulfide

เมทิลแอลลิลไตรซัลไฟด์ (methyl allyl trisulfide) คูมาริน (coumarin)

เอส-แอลลิลซีสเตอีน (S-allylcysteine) เป็นต้น

กระเทียม มีน้ำมันหอมระเหย มีสารประกอบมากกว่า 200 ชนิด

กระเทียมมีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญของแบคทีเรีย โดยเฉพาะจุลินทรีย์ก่อโรค (pathogen)

เชื้อรา ยีสต์ และปรสิต ใช้เป็นสารกันเสีย (preservative) ในอาหาร

กระเทียม สามารถลดความดันโลหิตสูง ลดไขมันและคอเลสเตอรอล

ป้องกันผนังหลอดเลือดหนาและแข็งตัว ลดน้ำตาลในเลือด

นอกจากนี้ ยังเป็นยาขับเสมหะ รักษาไข้หวัดและไข้หวัดใหญ่

และยังมีฤทธิ์ขับเหงื่อ และขับปัสสาวะ

กระเทียมมีธาตุเจอร์เมเนียมค่อนข้างสูง ซึ่งมีสมบัติป้องกันการเกิดมะเร็ง

โรคหืด โรคไต โรคตับอ่อนและอาการท้องผูก

กระเทียมมีสารชักนำวิตามินบี 1 (Vitamin B1)

เข้าสู่ร่างกายได้ดีขึ้นเท่าตัว โดยรวมเป็นสารแอลลิลไทอะมิน

ทำให้ vitamin B1 ออกฤทธิ์ได้ดีขึ้น