ถ้ามีอะไรเพียงอย่างเดียวที่ฉันจะสอน ฉันจะบอกเธอว่าอย่าอาย อย่าอายที่จะเป็นคนที่มีความรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม จงรู้สึกมันอย่างลึกซึ้งและด้วยใจที่อ่อนโยน จงรู้สึกมันอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก ด้วยใจที่อ่อนโยนมากขึ้นไปอีก รู้สึกมันเพื่อตัวเธอเอง รู้สึกมันเพื่อคนอื่น แล้วจากนั้น...จงปล่อยมันไป

"ผมเรียกเขาว่าเน็กไท" นิยายอุ่นละมุนเศร้า เล่าเรื่องของคนไม่สมบูรณ์แบบสองคนที่มาพบกันอย่างบังเอิญในที่ที่ตนเองไม่สมควรอยู่ คนหนึ่งเป็นชายวัยยี่สิบเศษ มีอาการที่เรียกกันว่า ‘ฮิกิโกะโมริ’ ขังตัวเองอยู่ในห้องมานานนับปี อีกคนเป็นชายวัยกลางคน เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ควรทำงานหัวหมุนอยู่ในบริษัท แต่ทั้งคู่ก็มาพบกันที่สวนสาธารณะ ตอนกลางวัน ในวันหนึ่งที่แสนธรรมดา

เรื่องราวต่อจากนั้นคือการบอกเล่าว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้คนแรกเลือกขังตัวเองไว้ และมีอะไรเบื้องหลังมากกว่าที่เราพอจะคาดเดาได้ ในวันที่พบว่าตนเองไม่เป็นที่ต้องการในที่ทำงานอีกต่อไป ชายคนหนึ่งจึงเลือกที่จะปิดบังความจริงข้อนี้ไว้แม้แต่กับผู้หญิงที่เขาเรียกว่า คู่ชีวิต พูดอีกแบบก็คือ หนังสือเล่มนี้ถ่ายทอดโศกนาฏกรรมส่วนตัวของคนธรรมดา และการเรียนรู้จากโศกนาฏกรรมของคนอื่น โดยที่เป้าหมายอาจไม่ใช่เพื่อแก้ไขหรือแม้แต่ก้าวข้ามรอยด่างในชีวิตตนเอง แต่คือการอยู่ร่วมกับมันให้ได้...อยู่ให้รอด

กล่าวมาทั้งหมดอาจชวนให้คุณนึกว่านี่คือหนังสือของคนสายโลกหม่นดาร์ก ฝนตกทุกวัน ท้องฟ้ามีเมฆครึ้มลอยต่ำตลอดเวลาอะไรทำนองนั้น ในความเห็นส่วนตัว เรามองว่ามันไม่ได้ดาร์กขนาดนั้น แต่ขณะเดียวกันโลกในหนังสือก็ไม่ใช่โลกหวานใสที่ทุกปัญหาจะต้องมีหนทางคลี่คลายแก้ไขในท้ายที่สุด นิยามจากเราคือ มันเป็นนิยายอุ่นปนขมที่บอกกับเราว่า ต่อให้ไม่สมบูรณ์แบบ ถึงอย่างไร ชีวิตก็ยังเป็นชีวิต และในฐานะที่เป็นคนตัวจิ๊บตัวจ้อยที่การมีอยู่หรือจากไปไม่ส่งผลให้โลกแตกดับ ไม่ต่างจากตัวละครในเรื่อง หลายประโยค หลายช่วงตอนในหนังสือ ทำให้เรารู้สึกรู้สมในระดับหยั่งรากลึก

----------

ผมเรียกเขาว่าเน็กไท: I Call Him Necktie

ผู้เขียน: Milena Michiko Flašar

ผู้แปล: สิริยากร พุกกะเวส มาร์ควอร์ท

สำนักพิมพ์: Merry Go Round Publishing

จำนวน: 168 หน้า ปกอ่อน

พิมพ์ครั้งที่ 2 — ธันวาคม 2564

ISBN: 9786169376330