การลืมรวมหมู่เกี่ยวกับคุณูปการของคณะราษฎรในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์หลัง พ.ศ. 2489

หนังสือเล่มนี้ชักชวนผู้อ่านให้ขบคิดเกี่ยวกับการลืม ซึ่งดูเหมือนเป็นเรื่องแสนธรรมดา ไม่มีใครไม่เคยลืม เพื่อแสดงให้เห็นว่า อันที่จริงแล้วการลืมบางประเภทเป็นผลผลิตของกระบวนการแทรกแซงทางสังคม ผู้เขียนใช้นวนิยายอิงประวัติศาสตร์เป็นกรณีศึกษา โดยมีสมมุติฐานว่า นวนิยายอิงประวัติศาสตร์ของไทยอิงกับสำนึกประวัติศาสตร์ชาติไทย ซึ่งอธิบายความเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ที่ดีทั้งหมดว่ามาจากสถาบันกษัตริย์ และยกให้สถาบันกษัตริย์เป็นหัวใจของชาติ เมื่อหัวใจย่อมมีได้แค่หนึ่งดวง นวนิยายที่อิงกับสำนึกประวัติศาสตร์ชาติไทยจึงไม่อาจรักคณะราษฎรได้ ผลที่ตามมาก็คืออาการหลงลืมรวมหมู่เกี่ยวกับคุณูปการของคณะราษฎรในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ทั้งหลาย

“ทำไมความทรงจำเกี่ยวกับกลุ่มบุคคลซึ่งมีบทบาทสำคัญที่สุดในการพัฒนาการปกครองระบอบประชาธิปไตยในช่วงเริ่มต้าจึงถูกปฏิบัติราวกับเป็นส่วนเกินในประวัติศาสตร์”

หนังสือวิชาการน่าสนใจค่ะ ‘การลืมรวมหมู่เกี่ยวกับคุณูปการของคณะราษฎร ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์หลังพ.ศ.2489’

เรื่องราวของนิยายอิงประวัติศาสตร์ในยุคหลัง 2489 ที่ให้บทบาทแก่ชนชั้นนำต่างๆในสังคมอย่างน่าสนใจ โดยเฉพาะ บทบาทของคณะราษฎรที่ถ้าไม่สูญหาย ก็ปรากฏอย่างประหลาดในนิยายเหล่านี้

และสิ่งที่น่าสนใจก็คือ หนังสือเล่าว่า วรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์ไม่ได้เป็นเพียงบันทึกความทรงจำเกี่ยวกับอดีตเท่านั้น แต่ยังมีบทบาทเป็น ‘ผู้กระทำการ’ คือก่อรูปความทรงจำ รักษาความทรงจำ และปรับเปลี่ยนมุมมองของผู้คนในสังคมเกี่ยวกับอดีตได้ด้วย

ทำไมนิยายหลายเรื่องในยุคนั้น จึงเล่าอย่างที่มันเล่า แล้วมันสอดคล้อง ต่อเติม สร้างเรื่องใหม่ ให้กับผู้คนร่วมยุคสมัย มาจนถึงปัจจุบันได้อย่างไร

ผู้เขียน ซึ่งเป็นผศ.ดร.คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บอกว่า เริ่มคิดจะเขียนเล่มนี้ขึ้นมา นับตั้งแต่วันที่หมุดคณะราษฎรหายไปท่ามกลางความเงียบงันและเฉยชาของหน่วยงานรัฐ

----------------------------------------------

การลืมรวมหมู่เกี่ยวกับคุณูประการของคณะราษฎร ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์หลัง พ.ศ. 2489

ผู้เขียน รชฏ นุเสน

จำนวน 351 หน้า ปกอ่อน

ปีพิมพ์ พฤษภาคม 2566

ISBN 9786166020038